Damesruzie

Het is weer kortetreindag, dat zorgt voor een hoop stress bij de passagiers want ze willen natuurlijk allemaal zitten straks. Bij de deuren staan ze al te popelen om in te stappen, gelukkig mogen de mensen nog wel eerst uitstappen al krijgen ze maar een minigangetje om doorheen te lopen. Als dan de wagon leeg is propt iedereen zich naar binnen en gaat zo snel mogelijk zitten. Zelf wil ik naast een dame gaan zitten maar deze laat snel weten dat de plek bezet is voor een vriendin die in Rotterdam zou instappen, ze gaan samen een dagje weg. Leuk toch? Ik ga op een andere plek zitten en zet de laptop aan om de krant te lezen.
De dame naast me moet een paar keer zeggen dat het plekje gereserveerd is voor haar vriendin die blijkbaar in een andere wagon druk aan het zoeken is. De dame kijkt om zich heen, duidelijk aan het zoeken. Opeens roept een vrouw een stuk verderop in het gangpad: U bent wel asociaal bezig hoor, achterlijk gedoe om een plek vrij te houden! Ze komt naar de dame toe en zegt: Sorry hoor, maar ik ga toch echt zitten, ik pik dit asociale gedoe niet! Het is mogelijk om in deze trein te reserveren. Ze wurmt zicht ertussen en gaat boos zitten. De dame zegt daarop: Ik wens u een prettige dag. Dat was nou net niet wat de vrouw wilde horen dus die begint weer te mopperen over haar asociale gedrag waarop de dame zegt: Ach wijf, hou toch je bek! 
Wel een apart fenomeen, bekakte dames die zitten te schelden naar elkaar. Ik elk van ons schuilt blijkbaar een beetje ordinair gedrag. Op en of andere manier past dat niet, maar ja leeftijd zegt niets over boze emoties natuurlijk. De vriendin van de dame komt intussen aan de wachtende vriendin roept: Ik heb al gezellig reisgezelschap naast me. Vriendin druipt af en gaat elders zitten en even later gaan ze samen elders zitten. Blijft jammer dat ruzies door zulke kleinigheden kunnen ontstaan.............
Ondertussen klinkt uit de luidspreker van de trein: Dames en Heren over enkele minuten station Dordecht. Met vier minuten vertraging door toedoen van een schaap op de rails. Station Dordrecht , u kunt hier overstappen op de trein naar Geldermalsen.

Plaszak

De drukte wordt me de baas waardoor ik niet altijd tijd heb om een stukje te schrijven. Ik heb wel van alles in mijn hoofd dat ik op papier wil zetten, maar ik kom er steeds niet toe.
Vandaag even wel, ik zit wel niet in de trein maar kan er wel op terug kijken. Ik kan in ieder geval melden dat ik de Chineze meneer met het bier bijna elke keer tegenkom, en altijd heeft hij zijn biertje bij zich. Haartjes keurig gekamd, zo keurig dat ik hem ervan verdenk de wekker eerder te zetten om elk haartje op zijn gemak naast elkaar te plakken, met een kloddertje gel op een wattenstokje en dan van de kruin naar beneden strijken. Haartje voor haartje.

Maar goed, laten we het eens hebben over de plaszak van de NS. Iedereen heeft er natuurlijk een mening over. Ik probeer me te visualiseren hoe het er in de praktijk uit zou zien. Het doel van de NS is om ze te gebruiken bij nood, als de trein zou stranden midden op een weiland of door een hoge berg sneeuw niet meer verder kan. Ik stel me voor in de sprinter van Breda naar Rotterdam te zitten, het is winter en er valt veel sneeuw. Ergens in de buurt van Lage Zwaluwe gaat het helemaal mis, de wissels zitten vast aan elkaar door de vorst, op dit traject bleken ze nog niet verwarmd te zijn, en er ligt 96 cm sneeuw. Helaas, de trein kan niet verder. We zitten in de middle of nergens.......kan dat in Nederland?. Nou goed, ik was wel net naar de wc geweest in Breda, maar bij het idee dat er geen toilet is en de trein niet verder kan, moet ik spontaan weer. Ik ga maar eens kijken hoe het in zijn werk gaat. Ik loop naar het hokje van de conducteur, dat zou ik mogen gebruiken als ik gebruik wil maken van de plaszak. Klop, klop.....De deur gaat open en een boze conducteur vraagt wat ik wil. Ehhh, plassen? Moet u echt heel nodig?, niet echt handig mevrouw want ik ben met de centrale aan het bellen om te melden dat we gestrand zijn. Ik kijk de man hopeloos aan en zeg dat ik het niet meer op kan houden. Vooruit, als ik achter hem ga staan dan zal hij wel de andere kant op kijken. Of ik dan mijn broek naar beneden wil doen en wel goed in de plaszak wil mikken. Oh, dus ik moet staand plassen? Maar dat heb ik nog nooit eerder gedaan dus ik kan niet garanderen dat ik er niet naast zal plassen.
Met een rood hoofd, zwetend en trillend doe ik mijn broek naar beneden, ik hoop dat deur op slot zit, ik spreid mijn benen en plaats de zak onder me. Ontspan, ontspan, ontspan......toe nou....kom nou...... Nee, dat wordt niks, ik krijg er geen druppel uit. Ik doe mijn broek weer omhoog en bedank de conducteur voor de medewerking en vervolgens loop ik terug naar mijn plek. Ik kijk naar buiten en zie wat gestrande passagiers met sneeuwballen gooien en dan opeens bedenk ik het! Ik ga ook naar buiten, trap de sneeuw een beetje plat, doe mijn broek naar beneden, ga op mijn hurken zitten en maak een prachtige tekening.....................zo, dat lucht op!

Pinnen

14 September 2011

Ik ging vandaag eerder van huis omdat ik nog wat geld moest pinnen, ik dacht dat doe ik wel op Rotterdam CS. Overal gezocht naar een pinautomaat, maar niets te zien. Toen ben ik maar gaan vragen aan een van de honderden NS mensen (echt ik overdrijf niet, om de 3 meter staan er minstens drie). De meneer legt me uit dat ik het station uit moet richting het handelsgebouw, daar zijn er twee. Even serieus.....Centraal Station,één van de grotere steden in ons land en géén pinautomaat? Handig. Nou goed, dan maar richting het handelsgebouw, inderdaad twee automaten dat is mooi. Het zonnetje schijnt op het scherm, ik kan niks zien. Als ik met dichtgeknepen ogen ga turen zie ik het staan: Out of order! Dan maar bij buurman automaat, helaas het blijkt een Siamese tweeling te zijn en ze zijn erg eensgezind. Gelukkig heb ik in Breda nog een mogelijkheid, daar weet ik zeker dat er op het station een automaat is, een oranje. Sterker nog, er zijn er twee, ook nog een groene. Wat nou boerenbrabant.....

Over twee minuten zou de trein moeten komen, maar hij rijdt niet. Ik moet naar spoor vier, daar komt de Fyra om 10:08. Ik hoef geen toeslag te betalen, aardig van de NS. Ik kom wel te laat op mijn werk natuurlijk, vooral omdat ik in Breda nog moet pinnen.

Er komen drie mensen binnen in rode jassen, zien er niet uit als controleurs, maar willen toch mijn kaartje zien? Meten in de trein staat er op hun jassen. Wat meten ze dan? de lengte en breedte van mijn kaartje? Of hij wel in het gleufje past?

Het verschil tussen de Fyra en de Intercity: Fyra stopt niet in Dordrecht, Intercity wel, Fyra heeft geen internetvoorziening, Intercity wel, voor de Fyra moet je toeslag betalen, voor de Intercity niet en tot slot is de Fyra een paar minuten sneller dan de Intercity. Hoe zou het komen dat Fyra altijd leeg is en dagelijks zoveel verlies maakt?    

We zijn inmiddels 10 uur verder en ik ben op weg naar huis. Voordat ik de dag afsluit moet me nog een ding van het hart. Ze zeggen dat vrouwen 20.000 woorden per dag gebruiken en mannen 7000. Nou, daar ben ik het niet mee eens. Mannen zijn in het openbaar de grootste bellers! Dit is mijn vijfde week met het openbare vervoer en als ik vrouwen hoor bellen zijn het korte, tot zaken komende, gesprekken. Mannen kunnen een hele trein of metrorit lang aan een stuk praten (dat zijn ritten ven ongeveer een half uur). Ik heb geen idee waar ze het over hebben want het zijn meestal vreemde talen, maar het is vaak zo luid dat je ze niet kunt negeren. Ze hebben het heus niet alleen over vrouwen, voetbal en seks, of kun je daar uren over bellen? Als ze klaar zijn met bellen begint binnen een paar minuten het volgende gesprek. De heren voeren in het openbaar vervoer de hoogste toon, zij het wel met een lage stem.

Morgen ga ik maar met de auto, even geen ipods, smartphones en kauwgum om mij heen. Gewoon de radio en misschien de ruitenwisser, ligt aan het weer. 

Tot de volgende keer!

Lekker wandelen

13 September 2011

Ik kreeg een brief van de NS, aan mij persoonlijk gericht. In rap tempo scheur ik het open, het moet wel heel belangrijk zijn. Er zit een brief in waarin ze mij bedanken voor het afsluiten van een abonnement en als dank krijg ik een kortingsbon voor een broodje en.......één gratis kop koffie! Ik ga op deze dag dan ook op tijd de deur uit om die koffie te incasseren. Ben natuurlijk wel een echte Nederlander, als het gratis sta ik vooraan in de rij ;).

Terwijl ik vanuit mijn tenen geniet van de koffie blik ik terug op eergisteren. Ik was met mijn dochter in Almere bij de Elite Model Look en voordat ze aan de beurt was ging ik even bij de catwalk spieken hoe het er aan toe ging. Er staan 8 meisjes op een rijtje en om de beurt moeten ze de catwalk op om zichzelf te presenteren. Naast het podium staat een jongen, zie ik dat goed? Het is de zeldzame verschijning uit de trein! Dat is wel heel toevallig, mijn ogen zijn dankbaar, twee keer hetzelfde cadeautje. Ik ben zeker heel braaf geweest en dit is dan mijn beloning. Ik ga terug naar mijn dochter en gedraag me als een maffe tiener als ik haar vertel wat ik heb gezien. Even later gaat zij checken of hij echt zo mooi is als ik beweer en als ze terug komt zegt ze: Ok mam, hij is inderdaad knap! het is een mengelmoes van Orlando Bloom en Sascha Visser. Hebben jullie ook een idee wat je voor je moet zien. Pffft ik zou hier bijna en foto plaatsen om te delen, maar dat voelt toch als privacy schending.

De volgende ronde hebben we niet gehaald trouwens, maar dat boeit niet want de dag was zo al leuk genoeg.   

Ok terug naar de dag van vandaag. In het park in Breda zie ik een ouder echtpaar dat met hun kleinkind aan het wandelen is. Ik denk een kleindochter want de kinderwagen is knalroze. Het is aandoenlijk om te zien, vooral als opa af en toe een liefdevolle blik in de wagen werpt. Af en toe geeft hij oma een knipoog om te laten zien hoe gelukkig hij met zijn kleinkind is. Oma kijkt vertederd terug en na een stukje lopen gaan ze samen op een bankje zitten en oma haalt kleindochter uit de wagen. Het is een klein hoopje, wit, harig, heeft vier pootjes en het kwispelt vrolijk met de staart! Als het op de grond gezet wordt gaat het hard rennen en laat overal een geurtje achter. Dus toch geen kleindochter want hij licht bij elke struik een poot op. Na twee minuten rennen moet het weer terug in de wagen en gaat de wandeling verder. Ik sta paf en kan maar niet verzinnen waarom je een gezonde hond in een wagen zou vervoeren. Een jonge pup? ok, die mogen niet ver lopen, een bejaarde hond? ok, die kan misschien niet lopen. Maar een gezonde spring in het veld? En hoe noem je zo'n wagen dan? Een VVV? Viervoetervervoer? Wat zou zo'n hondje denken? Ga zelf onder die lampenkap liggen en laat mij lekker tegen de bomen pissen? Bij de eerst volgende wandeling neem ik mijn kans waar en ga ik er vandoor, liever de hongerdood dan wandelen in een kinderwagen, roze nog wel.....

Duckface

6 september 2011

Normaal gesproken is de gele slang die mij naar mijn werk brengt een hele lange gele slang. Vandaag is het een kleintje, vier wagons maar. Ondanks het kleine formaat valt de drukte me reuze mee. Dat verschilt op dit tijdstip per dag. In ieder geval niet de hectiek van het spitsuur.

Ik heb voor de verandering maar eigen koffie bij me, ik heb uitgerekend dat als ik drie keer per week een heerlijke NS koffie koop dat ik dan na een jaar 86 euro armer ben, daar kan ik beter een mooie broek voor kopen. Daar heb ik het dan ook langer warm in dan na een kop koffie.

En jonge dame heeft zich blijkbaar verslapen. De beautycase wordt tevoorschijn gehaald en de mascara gretig opgebracht, hier en daar een kleine vloek omdat de trein steeds schudt, misschien morgen toch maar de wekker wat eerder zetten. Na vijf minuten zit er nog steeds niet genoeg mascara op. Het lijkt trouwens een trend van deze tijd om zoveel mogelijk klonters op je wimpers te smeren, en dan heb ik het over de categorie meisjes tussen de 14 en 20 jaar. Ik zie soms meisjes met prachtige lange wimpers en die worden dan verprutst met flinke klodders zwarte mascara, als ze met hun ogen knipperen hebben ze en speld nodig om de in de klit geraakte wimpers van elkaar los te maken. Als ze na een kwartier klaar zijn met het aanbrengen van 23 lagen mascara hebben ze weer een kwartier nodig om het te laten drogen, ogen moeten wijd open gehouden worden anders worden de oogleden ook zwart en moeten ze weer opnieuw beginnen. Als dan het hele opmaak ritueel klaar is (dan heb ik het nog niet eens gehad over de kilo's/liters foundation en de tot bijna kaal geëpileerde wenkbrauwen), dan moet het mooie nieuw verworven uiterlijk op de gevoelige plaat gezet worden. Dit gebeurt het liefst met de nieuwste smartphone en in de badkamer voor de spiegel. Het is natuurlijk not done om een normaal gezicht te tonen dus alle maten en soorten van eendenbekjes worden tevoorschijn getoverd, klik, klik ,klik.....Gelukt! Het resultaat kan meteen geupload worden naar Hyves, Facebook, Twitter en alle andere mogelijke accounts die er maar zijn. De hele wereld mag zien hoe mooi je denkt dat je bent, hopelijk uploaden ze een keer een foto zonder make-up dan kan de wereld zien hoe mooi je echt bent!

Oef, ik ben aardig afgedwaald. Breda is in zicht en ik laat u achter terwijl u googled naar duckfaces :). 

Terugweg

Ik ben vroeger dan anders en pak een trein eerder, ik zit in de sneltrein, maar de rit duurt veel langer dan normaal. Snel staat in dit geval voor langzaam. De rit duurt 50 minuten en de intercity doet er 30 minuten over. Het lijkt wel of deze sneltrein in alle dorpen stopt die het tegenkomt.

Als ik me net op mijn plek wil installeren vang ik een bericht op dat ik het treinstel moet verlaten, maar waar ik dan heen moet hoor ik niet. Ik trek een dame aan haar jasje en vraag wat de bedoeling is, we moeten naar het achterste treinstel dan zitten we goed. Een jong meisje zat ook verkeerd, maar met de muziek in haar oren hoort ze niets. Ik zei nog dat we eruit moesten, ze ging toch zitten (eigenwijze tieners denken het altijd beter te weten). Even later verschijnt ze weer en zegt: ze hadden me opgesloten! Tikken op het raam heeft haar gelukkig gered, wie weet waar ze anders als enige passagier terecht was gekomen, de remise misschien wel.

De auto's gaan sneller dan wij, wat nou sneltrein. Nou vooruit, we zijn wel sneller dan de vrachtwagens dus toch nog een beetje snel.

Ik ben bijna thuis, nog een halte met de metro. In de verte zie ik blauwe zwaailampen en klinken de sirenes, het komt steeds dichterbij. Als ik uitstap ziet het blauw van de lampen en de uniformen. Ik tel vier politieauto's en een vijfde komt eraan. Elke auto minstens twee agenten dus dat zijn er tien! Dan moet er toch echt wel iets ergs aan de hand zijn denk ik, misschien twee straatbendes die met elkaar in gevecht zijn gegaan? of vijf mannen die het winkeltje overvallen hebben? Ik ga toch maar richting uitgang, daar gebeurd het allemaal, ik wil naar huis. Bij de ingang een hoop commotie, veel toeschouwers, een hoop geschreeuw en.......................één arrestant!, dat kan toch niet? om één man te arresteren hebben ze drie agenten nodig? Geen wonder dat er steeds meer inbraken zijn.......als je voor elke crimineel tien man nodig hebt dan heb je snel personeelstekort. Zouden ze alle tien in het politiebusje zijn gestapt om hem naar het bureau te begeleiden? En hoeveel bewaking is er dan nodig in het gevang? Of zou hij alleen maar zwart gereden hebben.......

Sjans

2 september

Wat is dat toch met Chinezen? Ze zijn overal, je kunt er niet omheen. Ze praten hard, telefoneren met een volume alsof ze door een megafoon richting China moeten gillen en ze nemen het blijkbaar niet altijd even nauw met de regels. Zo zit er een naast me op het bankje van dit perron waar het verboden is te roken, maar dat boeit blijkbaar niet dus de Marlboro wordt vrolijk aangestoken. Roken zonder biertje kan natuurlijk niet dus hij trekt een blikje oer-Hollands Heineken open, het is kwart voor tien `s morgens en....het is verboden in het openbaar alcohol te nuttigen, maar dat boeit blijkbaar niet. Bijzonder vind ik wel dat deze meneer er keurig netjes uitziet, alleen zijn gedrag past meer bij dat van een zwerver aan de achterkant van dit station. Ben je trouwens alcoholist als je zo vroeg al aan het bier zit? Ik weet het niet, doe mij maar koffie.

Terugreis

Ook in de bus heb je medepassagiers, en wat voor! Voor de verandering wat muziek op mijn oren gezet, Sky radio. Jongeren om mij heen maken veel lawaai met hun muziek en na vele uren mijn geduld bewaren in het kader van "ouderen met alzheimer moeten het vooral fijn hebben" , heb ik er nu behoefte aan om me even af te sluiten van de wereld om mij heen, Sky radio dus. In de rij stoelen naast me in de bus zit een vrouw die me aankijkt alsof ze in mijn ogen wil kruipen, waar ik ook heen kijk, ik kan niet om haar heen. Ze kijkt me doordringend aan en roept: jdhtwgv juw hdegja hjkiuhqw, ik versta er niks van. Oh ja, de muziek in mijn oren. Ik doe de oortjes af en kijk haar met een vragende blik aan, ze herhaalt haar vraag: IS DA EEN BIETJE GOEIE MUZIEK DIE JE LUISTERT? Ik knik van ja, doe de oortjes weer in en ga maar naar buiten kijken want dit voelt ongemakkelijk. Maar ik ben er nog niet vanaf, ze roept weer iets! Toch maar weer de oortjes uitdoen, ik ben tenslotte toch beleefd. Zegt ze: TOCH GEEN HARDCORE HE?, ehhh...nee, geen hardcore. pffft. Zo is het genoeg, ik doe de oortjes weer in en zet Sky radio wat luider, blik naar buiten en op oneindig dan maar. De rit duurt 9 minuten en ik heb zeker 8 minuten achter elkaar Breda in me opgenomen. Leuke stad, maar dat gesjans van een Brabantse vrouw met mij bevalt me toch niet helemaal. Ze stapt in het Centrum uit en haar broek zakt naar beneden, bekijks heeft ze wel. Zo`n bietje van iedereen.

Daag Brabantse mevrouw, hopelijk tot nooit.

Biologisch boeren

1 september

Hoe komt het toch dat bijna alle mensen donkere kleding dragen? Als ik in de tunnel van het station loop is het een donkere massa voor en achter me, de meesten dragen donkerblauw, zwart, bruin en grijs. Het is toch echt nog zomer, oké de temperatuur laat het wel afweten, maar kom op mensen, de zon schijnt wel!

Ha, daar is mijn gele slang die me wederom weer richting Breda zal brengen. Oh shit, ik geloof dat ik achteruit ga rijden, ja dus.....

Het is rustig vandaag, het merendeel is in Rotterdam uitgestapt. Veel ouderen in de trein,ze zijn saai want ze zeggen niets. En dan zitten we niet eens in de stiltecoupé. Morgen maar weer wel doen.

Voor me zitten twee heren. Uit het gesprek kan ik maar niet raden waar het over gaat, ze schijnen blij te zijn dat het een droge dag wordt, maar hebben toch maar een regenjas en regenlaarzen bij zich. Verder een fototoestel voor de opnames en ze hebben het over aaltjes, die je kunt verkopen. Oh wacht, het gaat over biologisch boeren en tuinieren, hmmm....ze zien er niet uit als boeren. Die ene heeft wel een chloorvlek op zijn trui, zou hij dat weten? of misschien expres aan gedaan omdat ze de natuur in gaan en toch vies gaan worden?

Biologisch boeren, teveel levende aaltjes in de grond waardoor er geen schorseneren geoogst kunnen worden, plantjes blijven zwart. Je moet evenwicht hebben tussen aaltjes en schorseneren, dat duurt een paar jaar. Met natuurlijke vijanden kun je niet schadevrij boeren.

Graan wordt altijd bespoten tegen luizen, oei....zit dat dan ook in mijn brood? Graanboeren moeten niet meer preventief, maar curatief gaan werken. Maar, dan kunnen ze toch geen graan oogsten, dan is het al door de luis opgegeten voor het klaar is.

Naast de biologische meneer zit een oudere man, grijs, snor, rimpels, veel te grote bril en een gehoorapparaat, en hij kijkt niet blij. Sterker nog, hij kijkt ontzettend boos, ruzie met zijn vrouw? Kom op, de zon schijnt echt, nee dat is niet aardig. Misschien heeft hij grote zorgen, dat zou ook zomaar kunnen.

Er komt een dame aangelopen die vraagt of ze naast me mag zitten, ze zegt: Ik zat net in de stiltecoupé, maar daar is zoveel herrie!. Een Nederlands sprekende passagier die luidruchtig aan het bellen was over grote problemen die je privé zou moeten houden. Snappen mensen niet dat je sommige dingen voor jezelf moet houden? Petitie erover zou geen slecht idee zijn, verbieden om gesprekken in het openbaar te voeren. Ik ben voor.

Brrr, het is koud hier, mag de airco uit?

Chinese kaartjes

Dinsdag 30 augustus

Het is duidelijk dat de vakantie nu echt voorbij is, het is een stuk drukker in en om de trein. Het is al kwart voor tien als ik in de trein stap maar de rij om uit en in te stappen is best lang. Er zit een ouder stel bij de deur, op van die klapstoeltjes, en nu er mensen zijn uitgestapt hebben ze bedacht dat ze wel op een normale plek kunnen gaan zitten. geen probleem natuurlijk, ware het niet dat meneer een vouwfiets bij zich heeft (misschien handig als u deze helemaal inklapt? het is toch een vouw?fiets?). Het wiel klapt open en het stuur past niet door de smalle deur, de arme man wordt rood en zenuwachtig, er staat een lange rij mensen achter hem om in stappen, hij moet opschieten want de rij is bang dat de deuren gaan sluiten. Uiteindelijk lukt het hem om de half ingeklapte fiets door de smalle deur te wurmen, ik heb niet meer gezien waar hij is gaan zitten.

Ik zit weer in de stiltecoupé waar het dit keer wel stil is. dat is wel eens anders geweest. Zo zat er een keer een Chinese passagier luidruchtig te bellen in de STILTEcoupé, en dan ook nog in het Mandarijn, of appel of sinaasappel, of wat voor taal het ook was. Tussendoor klonk iemands mobiel met gezellige vogelgeluiden wat een soort natuur effect geeft tussen de Chinese tekens door.

De D van Dordrecht staat voor Druk, alle zitplaatsen bezet en een stel tieners lopen door het pad en mopperen dat als het zo begint dat ze er dan geen zin meer in hebben.

Ik kijk voor me: controleurs, zouden ze dan toch een keer om mijn kaartje vragen? dat zou dan de eerste keer zijn. Interessant kapsel heeft die man trouwens, links en rechts een halve millimeter en bovenop een kuif. Daarbij een interessant gestylede baard, na ja baard....het is meer een zwart harenlijntje op zijn kin. Ok ik moet echt mijn kaartje pakken, een PRIMEUR zeg ik je! Gelukkig goedgekeurd, en de meneer is ook nog eens beleefd. Blij dat ik rei(s).

Terugreis.

Ik ben redelijk vroeg op het station en ga in de wachtruimte wachten. Twee minuten voordat de trein verwacht wordt kom ik erachter dat ik vergeten ben in te checken. Gelukkig net op tijd. Eenmaal in de trein wordt mijn kaartje binnen drie minuten gecontroleerd, opluchting alom.

Twee rijen voor mij zitten twee Chinese passagiers die geen kaartje hebben. Ze spreken Engels dus gelukkig kan ik ze volgen. Meneer 1 is zijn portefeuille verloren en zegt een voordeeluren abonnement te hebben, maar is deze dus kwijt. Collega controleur moet erbij komen om te assisteren, blijkbaar moeten ze dit soort dingen met z'n tweeën doen. Meneer 1 moet zich legitimeren, helaas hij is portefeuille kwijt, of hij een creditcard heeft, helaas is zijn portefeuille kwijt. Of hij weet waar hij woont? Ja, dat weet hij wel. Gelukkig kunnen ze met deze informatie een mannetje bij de NS bellen om de gegeven informatie te verifiëren. Tot opluchting van meneer 1 klopt zijn informatie en hoeft hij geen kaartje te kopen, hij heeft immers een voordeeluren abonnement, hij is alleen zijn portefeuille kwijt......

En dan meneer 2, ook en Chinees dus. Hij spreekt wel Engels, maar het enige dat hij kan zeggen is: I don't have ticket......Als beloning hiervoor mag hij 40,49 euro betalen voor zijn reis van Tilburg naar Den Haag, geen boete voor deze zwartrijder. Omdat hij Chinees is? Nee, waarschijnlijk omdat de controleur een goede bui heeft. Na tien minuten komen de heren controleurs terug. Ze worden door meneer 2 aangesproken met de vraag: Can I get a discount??? Controleurs begrijpen hem niet goed, wil deze man echt korting op zijn kaartje???  Sorry meneer 2 maar, what planet are you from????

Meneer 1 en meneer 2 twee kletsen wat met elkaar in hun taal, niet te verstaan maar ik gok dat het over kortingskaartjes gaat. Goede reis!

Een zeldzaamheid in de trein

23 augustus 2011 

Ik heb een nieuwe baan, het ligt alleen 51 km van mijn huis vandaan, in Breda. Na wat rekenwerk kwam ik tot de conclusie dat treinen beter was dan met de auto. Ik heb dus een abonnement voor de trein gekocht. Het is wel een kleine twee uur rijden, maar er is vast een hoop te beleven op de ritjes van Rotterdam naar Breda en vice versa.  

Op deze eerste dag in de trein zijn de goden me goed gezind. Er zit een soort van goddelijk mannelijk persoon tegenover me, recht in mijn gezichtsveld op misschien maar twee meter afstand. Nog een heleboel plekken vrij in deze coupé maar deze verschijning kiest het beste plekje nl. recht tegenover mij! Het is zo'n man, of beter gezegd jongen want hij zou mijn zoon kunnen zijn, die je alleen tegenkomt in een aftershave reclame (het is dat het te ver gaat om er een foto van te maken....) Leeftijd? Ik gok een jaar of 20, zwart haar, bruine ogen, lange wimpers, minstens 1,95 lang, slank en ik vermoed ook wel een sixpack, maar dat kan je niet goed zien onder zijn kleding. Hij draagt wel bretels, toch maar aan mijn dochters vragen of dat in is of out.Nou goed,even genoeg over al dat moois, leuk maar betrekkelijk zullen we maar zeggen. Schoonheid is geen verdienste maar wel appetijtelijk om naar te kijken. Ok, terug naar mijn toetsenbord.......moeilijk.

Mijn plan was dus om van alles op te schrijven over wat ik in de trein meemaak, maar op deze dag kom ik niet verder dan te schrijven over deze zeldzaamheid die ik tegen kwam.Ik word teveel afgeleid, morgen meer.....